Nauczanie języków ojczystych w Szwecji

Abstract

W pracy podjęto temat edukacji językowej w Szwecji w kontekście zmian demograficznych, polityki imigracyjnej i polityki edukacyjnej państwa oraz polityki edukacyjnej Unii Europejskiej. Wyodrębniono jeden z dwóch kierunków rozwoju edukacji językowej, czyli nauczanie języków ojczystych, z pominięciem nauczania języków obcych. Omówiono status i formy organizacyjne nauczania języków ojczystych mniejszości narodowych, etnicznych i kulturowych, ze szczególnym uwzględnieniem trzech języków posiadających oficjalny status języków mniejszości (język fiński, lapoński oraz Meankieli). Uwzględniono dane statystyczne obrazujące popularność edukacji językowej w odniesieniu do poszczególnych szczebli edukacyjnych. Dodatkowo zwrócono uwagę na znaczenie kształcenia nauczycieli języków ojczystych oraz wielowymiarowość ich roli. Podjęto również temat edukacji językowej uchodźców i imigrantów w kontekście obowiązku szkolnego i związanych z tym regulacji prawnych. Przyjęta w pracy perspektywa społeczna i edukacyjna pozwoliła dostrzec wielowymiarowość systemu edukacji ję - zykowej w Szwecji zorientowanej na podtrzymywanie tożsamości mniejszości narodowych, kulturowych i etnicznych.