Aktywność edukacyjna jako główny wyznacznik aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym osób w okresie późnej dorosłości

Abstract

Celem artykułu jest podkreślenie konieczności zastanowienia się nad starością i procesem starzenia się w kontekście dynamicznego procesu starzenia się społeczeństw, a także ukazanie dróg i inicjatyw, za pomocą których można zachęcać, stymulować oraz inicjować podejmowanie różnych form aktywności przez osoby starsze, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności edukacyjnej, która powinna w istotny sposób pomóc w przywróceniu tych osób do aktywnego życia w społeczeństwie. Zaprezentowane analizy mają charakter teoretyczno-empiryczny. Pierwsza część opracowania poświęcona została problematyce znaczenia aktywności w życiu osób starszych w kontekście przystosowania do starości i pomyślnego starzenia się, a także aktywności edukacyjnej seniorów na tle innych typów aktywności i jej znaczeniu w podejmowaniu aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym przez osoby starsze w świetle literatury przedmiotu. Teoretyczne rozważania zostały poszerzone o analizę wybranych wyników badań własnych autorki dotyczących podejmowania aktywności edukacyjnej i zawodowej przez osoby w wielu senioralnym w województwie kujawsko-pomorskim. Całość opracowania jest próbą ukazania, jak ważne jest zagadnienie podejmowania aktywności edukacyjnej przez osoby w wieku senioralnym i jak bardzo silnie jest ono związane z problematyką przystosowaniem do starości, a co za tym idzie, z aktywizowaniem osób starszych do podejmowania różnorodnych działań pozwalających na adaptację i dostosowanie się do nieustannie zmieniającej się rzeczywistości.