| dc.description.abstract | Powyższy artykuł zajmuje się związkami literatury z muzyką (muzyki z literaturą).
A więc relacją dwóch odrębnych mediów. Punktem docelowym jest tutaj próba zbadania
owej relacji na materiale fortepianowych opracowań pieśni Schuberta dokonanych przez
Franciszka Liszta. Do dogłębnej analizy zostały wybrane dwa utwory: Król olch (utwór
wczesny w twórczości Schuberta) oraz Lipa (z cyklu Podróż zimowa) – reprezentująca
dojrzały okres twórczości autora ponad sześciuset pieśni.
Badanie związków liryki i muzyki najpierw w pieśni, a potem w parafrazie nie jest
zadaniem łatwym, gdyż wymaga ono szczególnego rodzaju oglądu, w którym żadna
ze sztuk nie może zostać pokrzywdzona. Praca jest zatem próbą dokonania analizy i interpretacji
intermedialnej, w którą zaangażowane będą trzy formy artystycznego przekazu:
utwór poetycki, pieśń Schuberta oraz, na końcu, opracowanie tejże pieśni.
Praca ta przynosi próbę dokonania analizy intermedialnej. Analizy zakreślonej dość
szeroko. Wychodzimy bowiem od tekstu i wykrywamy możliwie wszystkie jego konteksty
wraz ze zwróceniem uwagi na stronę architektoniczną. Bez tekstu poetyckiego – powiedzmy
szczerze – nie istniałaby ani pieśń, ani następująca po niej parafraza. W dalszej
kolejności zwracamy się ku pieśni, badając, jakie strategie intertekstualne wykorzystał
kompozytor i które z właściwości tekstu oddał w muzyce, a które pominął. Na końcu skupiamy
się na samej parafrazie Liszta. zastanawiamy się, jakich tu zabiegów intermedialnych
dokonuje kompozytor (bierzemy pod uwagę akompaniament oraz wokalizę) oraz
jakie treści wprowadza niezależnie od będącej punktem wyjścia pieśni. Opracowania
Liszta, naszym zdaniem, odwołują się bowiem nie tylko do parafrazowanego utworu, ale
przede wszystkim stanowią interpretację samego tekstu poetyckiego. toteż można śmiało
powiedzieć, że Liszt wraca w nich do poezji, szukając nowych w niej znaczeń. Próbę pokazania
tegoż powrotu stanowi niniejsza praca. | en_US |
