Państwa członkowskie Unii Europejskiej: nowy paradygmat suwerenności? Zarys problemu

Abstract

Polityczna i gospodarcza integracja państw dokonująca się w ramach Unii Europejskiej powoduje modyfikację, przynajmniej niektórych, tradycyjnych atrybutów suwerenności państwa, takich jak np. wyłączna kompetencja jurysdykcyjna odnośnie do własnego terytorium i obywateli czy prowadzenie samodzielnej polityki finansowej, budżetowej i fi skalnej. Daje to asumpt do badań mających na celu ustalenie, czy i na ile członkostwo państwa w Unii Europejskiej wpływa na jego suwerenność. Opinie w tej kwestii są podzielone: część teoretyków utrzymuje, że integracja ta ogranicza, a nawet znosi suwerenność państw, inni natomiast twierdzą, że państwa zachowują swą suwerenność, a integracja jest właśnie przejawem realizacji suwerenności a nie jej ograniczania. Celem niniejszego artykułu jest więc analiza i refleksja dotycząca wspomnianych teorii, również w kontekście tezy o nowym paradygmacie suwerenności państw unijnych uwzględniającym nowe relacje pomiędzy takimi podmiotami, jak jednostka, społeczeństwo, naród, państwo.