Prawo karne wobec dobrowolnej aktywności seksualnej małoletnich

Abstract

W kodeksie karnym z 1997 roku zawarte są dwa artykuły dotyczące odpowiedzialności karnej za dobrowolne stosunki seksualne małoletnich, za które jedna ze stron owego stosunku może ponosić negatywne konsekwencje karne. Sankcje dotyczą przestępstw obcowania z małoletnim poniżej lat 15 (art. 200 k.k.) oraz uwiedzenia małoletniego (art. 199 § 3 k.k.). Przepisy te wywołują wiele kontrowersji nie tylko z uwagi na to, iż dotykają bardzo intymnej sfery człowieka, ale również dlatego, że ustawodawca, wprowadzając je, nie był konsekwentny. W praktyce okazuje się, że przytoczone regulacje mogą prowadzić do karalności czynów seksualnych między dwiema osobami związanymi uczuciem, z których jedna ma ukończone 17 lat, natomiast druga nie ukończyła 15 lat. W związku z tym, konieczne stało się postawienie postulatu de lege ferenda, aby wprowadzić klauzulę uchylającą bezprawność. Chodzi o bezprawny stosunek seksualny pomiędzy partnerami, jeżeli jeden z nich nie ma ukończonych 15 lat i zachowania miały charakter dobrowolny.