Wspólny język - utopia, czy nadzieja edukacji międzykulturowej?

Abstract

Osiąganie celów edukacji międzykulturowej, w tym komunikacji integrującej, dokonuje się dzięki dialogowi zróżnicowanych podmiotów. Dialog zaś jest niemożliwy bez znalezienia wspólnego - dosłownie i w przenośni - języka, będącego podstawowym narzędziem systematycznej komunikacji (komunikowania) i w związku z tym niezbędnym środkiem edukacji. Jednym z czynników w znacznym stopniu wspomagających edukację międzykulturową jest poszukiwanie oraz wykorzystywanie języków międzynarodowych, czy uniwersalnych, zarówno tych klasycznych (zarówno naturalnych, jak i sztucznych) oraz niewerbalnych (język sztuki). Autor przytacza przykłady wykorzystania języka międzynarodowego jako narzędzia wymiany kulturowych wartości i wzorów, podkreślając przede wszystkim zalety języków sztucznych (np. esperanto), jako wolnych od piętna kolonializmu i w związku z tym doskonale wpisujących się w ideologię międzykulturowości.