Metody pomiarowe w badaniach pismoznawczych

Abstract

Metody badań pismoznawczych podlegają ciągłej ewolucji. Porównanie najstarszej metody badań pisma (metody kaligraficznej) z metodami stosowanymi obecnie ukazuje, jak wiele aspektów metod badawczych uległo zasadniczym zmianom. W ostatnim kilkudziesięcioleciu w pismoznawstwie wyraźnie zauważalna stała się tendencja do wprowadzenia jeszcze jednego czynnika: zobiektywizowania metod badawczych. Opracowanie o charakterze monografii zawiera chronologiczny przegląd podstawowych metod pomiarowych stosowanych w badaniach identyfikacyjnych pisma. Termin pomiar rozumiany jest w pracy o wiele szerzej niż przy jego tradycyjnym ujęciu. Tę nową definicję pomiaru szczegółowo objaśniono; przedstawiono również skale pomiaru i zakres ich zastosowania w badaniach pismoznawczych. Omówiono także problematykę błędu pomiaru, wskazując zależności, jakim podlegają błędy pomiaru oraz sposoby zminimalizowania tych błędów. Zdefiniowano na nowo termin „metoda pomiarowa” oraz dokonano klasyfikacji metod pomiarowych, ukazując w niej istotne cechy tychże metod. Z myślą o ujednoliceniu i sformalizowaniu słownictwa, umieszczono w pracy nie publikowany dotychczas „Katalog graficznych cech pisma ręcznego” (opracowany w latach 1984-1989 przez zespół ekspertów pismoznawców, działający pod patronatem Instytutu Ekspertyz Sądowych w ramach tzw. Jesiennej Szkoły Empirycznych Badań Pisma), a także „Katalog graficznych cech paraf”, będący oryginalnym wkładem autorki w proces kształtowania zobiektywizowanego języka dyscypliny.