Świadkowie i sąsiedzi. Ku nowym kategoriom pojęciowym oraz perspektywom praktyki w edukacji międzykulturowej

Abstract

Artykuł zawiera propozycję wzbogacenia dyskursu pedagogiki międzykulturowej o nowe kategorie pojęciowe. Autor za jedną z przesłanek współczesnego kryzysu środowiska pedagogów i edukatorów międzykulturowych (nauczycieli, działaczy organizacji pozarządowych, liderów społeczności lokalnej itp.) uważa brak wspólnej refleksji nad metodami osiągania celów edukacji międzykulturowej w przestrzeni publicznej. Zakłada, że wzbogacenie dyskursu o nowe kategorie może przyczynić się do zbliżenia zainteresowanych podmiotów dzięki wspólnej refleksji nad metodyką edukacji międzykulturowej, którą będzie charakteryzować posługiwanie się tym samym językiem. Proponuje wzbogacenie dyskursu o kategorie „sąsiedzi”, „świadkowie”, „miejsce” i „nie-miejsce”, które w praktyce edukacyjnej pojawiały się dotychczas w wąskich kontekstach Holokaustu, ludobójstwa i religii. Przeglądowi dotychczasowych zastosowań zaproponowanych kategorii towarzyszy autorska propozycja uwzględniających je rozwiązań metodycznych.