Zastosowanie techniki "Personalna bajka" w psychologii klinicznej

Abstract

W artykule omówiono aktualne problemy i trendy w stosowaniu metod diagnostycznych w psychologii klinicznej. Dodatkowo przedstawiono opis pracy z techniką projekcyjną „Personalna bajka” i na przykładzie analizy bajki skomponowanej przez pacjenta uzależnionego od alkoholu pokazano możliwości zastosowania tej metody. W pracy odnotowano zalety i wady zarówno technik projekcyjnych, jak i metod kwestionariuszowych, a także podkreślono specyfikę ich zastosowania w psychologii klinicznej. Obecnie w praktyce klinicznej istnieje nadmierna tendencja do wykorzystania kwestionariuszy i innych metod opartych na samoopisie, co nie pozwala na uzyskanie całościowego obrazu osobowości chorego. W następstwie utrudnia to opracowanie osobowościowo zorientowanych programów zapobiegania i leczenia zaburzeń psychicznych. Podstawy teoretyczne techniki „Personalna bajka” bazują na koncepcji strategii życiowych, którą Eric Berne zdefiniował jako „scenariusz życiowy”, Alfred Adler jako „plan życiowy” lub „styl życia”, Ludwig Binswanger jako „projekt świata” i „wewnętrzną historię życia” oraz Roberto Assagioli jako identyfikację ze wzorem osobowym i samorealizację według jego modelu. Przedstawiony w artykule przykład analizy bajki napisanej przez pacjenta uzależnionego od alkoholu pokazuje możliwości techniki „Personalna bajka” w badaniu scenariusza życiowego pacjenta oraz jego procesów intrapsychicznych, które mogą być związane z dynamiką rozwoju choroby. Pozwala to dokładniej wyjaśnić jej psychopatogenezę i określić cele psychoterapeutyczne.