Satysfakcja z życia osób bezdomnych

Abstract

Bezdomność to istotny problem zarówno w wymiarze społecznym, jak i jednostkowym, mimo to na gruncie psychologii nie znajdujemy wielu opracowań opisujących i wyjaśniających jego specyfikę. Celem prezentowanych badań była próba określenia stopnia satysfakcji z życia kobiet i mężczyzn bezdomnych w porównaniu z osobami mieszkającymi w domach, przy uwzględnieniu różnych charakterystyk społeczno-demograficznych i cech bezdomności. Zastosowano dwie metody badawcze: wywiad ustrukturalizowany oraz skalę Satysfakcji z Życia (The Satisfaction with Life Scale - SWLS). Przebadano 154 osoby, po 77 w grupie bezdomnych i mieszkających w domach, w przedziale wiekowym od 18 do 68 lat. Wykazano, że osoby bezdomne także przy uwzględnieniu płci mają istotnie niższą satysfakcję z życia (poziom niski) niż osoby posiadające miejsce zamieszkania (poziom przeciętny). Wbrew przewidywaniom charakterystyki społeczno-demograficzne i cechy bezdomności nie ujawniły istotnego statystycznie związku z SWL, co może wzmacniać tezę o osobowościowych uwarunkowaniach satysfakcji z życia.