Specyfika struktury potrzeb u osób chorych na cukrzycę typu 1

Abstract

Cukrzyca 1 typu zaliczana jest do grupy chorób autoimmunologicznych, a doniesienia z badań psychoneuroimmunologicznych dostarczają licznych danych odnośnie możliwości zmiany funkcjonowania układu immunologicznego poprzez pewne specyficzne zachowania i procesy psychiczne. Badacze wyjaśniają, że czynniki psychiczne, poprzez wywoływanie zmian w aktywności układu nerwowego, mogą zmieniać procesy odpornościowe organizmu. Wyniki badań prowadzonych w nurcie psychosomatycznym wskazują, że cukrzyca jest jedną z chorób, do których powstania w pewnym stopniu przyczyniają się czynniki natury psychologicznej. Istotnym zagadnieniem badawczym w tym podejściu jest poszukiwanie szczególnych cech osobowości, postaw lub konfliktów, które, przy współwystępowaniu innych czynników ryzyka, zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia choroby. Cel, jaki postawiono, to przedstawienie struktury potrzeb osób cierpiących na cukrzycę I typu. Postanowiono sprawdzić, czy osoby chorujące na cukrzycę różnią się w zakresie przejawianych potrzeb od osób zdrowych, a także, czy różnią się w tym zakresie między sobą, w zależności od stanu zdrowia. Przebadano 72 osoby z rozpoznaną cukrzycą I typu ( w tym 40 kobiet i 32 mężczyzn) oraz taką samą liczbę osób zdrowych. Do określenia struktury potrzeb posłużono się Testem Przymiotników ACL. Wyniki pozwalają na stwierdzenie, że struktura potrzeb osób chorych na cukrzycę typu 1 różni się od struktury potrzeb osób zdrowych. Występuje w grupie chorych na cukrzycę 1 typu zróżnicowanie struktury potrzeb ze względu na płeć. Zaobserwowane różnice pomiędzy chorymi kobietami a chorymi mężczyznami dotyczą głównie potrzeb związanych z relacjami interpersonalnymi. Biorąc pod uwagę stan zdrowia chorych, przeprowadzone badania wykazały istnienie wśród chorych na cukrzycę dużego podobieństwa w zakresie większości potrzeb, bez względu na czas chorowania i stan zdrowia.