Polityka historyczna jako forma budowy wizerunku Polski na arenie międzynarodowej

Abstract

Artykuł podnosi kwestię znaczenia polityki historycznej, nazywanej także polityką pamięci, jako kategorii, która na przestrzeni ostatnich lat stanowi przedmiot burzliwej debaty. Dzieje się tak dlatego, że poprzez narzędzia polityki historycznej, władza ma możliwość kształtowania oczekiwanej wizji państwa i narodu na arenie międzynarodowej. Budzi to kontrowersje ze względu na fakt możliwości arbitralnego przemilczenia niewygodnych faktów i zdarzeń. Zasadniczym celem artykułu było ukazanie znaczenia polityki historycznej jako narzędzia budowy wizerunku państwa na arenie międzynarodowej, nie dokonując oceny prowadzonej przez władze polityki. Zagadnienie to poruszane jest w szerokim zakresie na łamach różnego rodzaju publikacji oraz podczas konferencji naukowych czy debat historyków. Analizując literaturę przedmiotu oraz doniesienia prasowe, oficjalne dokumenty instytucji i urzędów państwowych, dokonano w artykule krótkiego przeglądu wybranych definicji polityki historycznej, jej aspektów i narzędzi jej realizacji oraz postulatów prowadzenia polityki historycznej w przyszłości. Polityka historyczna powinna być realizowana przez polskie państwo jako element budowy pozycji tego państwa w przestrzeni międzynarodowej, ale przede wszystkim jako element wychowania kolejnych pokoleń Polaków. Nie mam wątpliwości, że w przestrzeni międzynarodowej, ogólnoświatowej, wszystkie rozsądne państwa, które rozumieją swoje potrzeby, a przede wszystkim, które mają poczucie swojej państwowości i godności, prowadzą aktywną politykę historyczną.