Dziecko jako "konsumencki podmiot". O wspieraniu wychowawczym jako przeciwdziałaniu iluzorycznej podmiotowości

Abstract

W dyskursie pedagogicznym usytuowanym w kontekście znaczących zjawisk i procesów charakterystycznych dla współczesnej rzeczywistości nie może zabraknąć kwestii związanych ze wspieraniem wychowawczym dzieci i młodzieży. Wspieranie to odgrywa szczególną rolę wtedy, kiedy pojawiają się różnorakie zagrożenia dla rozwoju dziecka ,,przemycane” pod szyldem szans rozwojowych, specyficznie pojmowanego dobra dziecka i jego podmiotowości. Z taką sytuacją mamy do czynienia m.in. w warunkach konsumpcjonizmu i jego ofert skierowanych do najmłodszych. Artykuł niniejszy odsłania, po pierwsze, potrzebę namysłu nad zapośredniczeniem dziecka w warunkach konsumpcjonistycznego świata. Po wtóre, pokazuje zagrożenia płynące z faktu traktowania dziecka jako konsumenckiego podmiotu i tworzenia iluzji jego podmiotowości. Po trzecie, kieruje uwagę na konieczność wspierania wychowawczego dziecka w rozumieniu tworzenia warunków i okoliczności pomocowych sprzyjających budowaniu jego statusu podmiotowego i podmiotowej tożsamości, pozwalających na radzenie sobie m.in. z wyzwaniami konsumpcjonistycznego świata. Wspieranie, o którym mowa, jest ważnym czynnikiem zapobiegającym powstawaniu iluzorycznej podmiotowości młodych ludzi.