Status prawny nauczyciela w stanie nieczynnym w Karcie Nauczyciela

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie procedur związanych z zakończeniem zatrudnienia nauczyciela mianowanego w szkole publicznej z przyczyn niedotyczących pracownika. Problem ten ma doniosłe znaczenie w czasie występowania niżu demograficznego, zmniejszającego zapotrzebowanie na pracę nauczyciela. Niż demograficzny stanowi przyczynę, która jest niezależna od pracownika. Artykuł przedstawia regulację w świetle historycznym i poddaje pod rozwagę postulaty de lege ferenda. Ustawodawca ustanowił w art. 20 Karty Nauczyciela szczególny tryb rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn organizacyjnych albo z powodu częściowej likwidacji zakładu pracy. Tryb ten ma na celu lepszą ochronę stosunku pracy niż wynika to z przepisów ogólnych zawartych w Ustawie o zwolnieniach grupowych. W przepisach Karty Nauczyciela jako przykładowa instytucja mająca zapewnić pełniejszą ochronę stosunku pracy nauczyciela mianowanego oraz dyplomowanego została przewidziana instytucja przejścia w „stan nieczynny”. Instytucja ta oddaje qusi-urzędniczy charakter zawodu nauczyciela. Rozwiązanie to jest podobne do przepisów ustawy o Korpusie Służby Cywilnej. Jej istota sprowadza się do obowiązkowego przywrócenia z urzędu nauczyciela do pracy w danej placówce oświatowej, kiedy zaistnieje potrzeba utworzenia nowego miejsca pracy w okresie 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku o przejście w stan spoczynku.