Streszczenie
Artykuł stanowi głos w dyskusji nawiązujący do tekstu Janusza Gniteckiego „Perspektywy i kierunki rozwoju pedagogiki”. Zdaniem autora poszukiwanie dróg rozwoju i perspektyw pedagogiki na zasadzie stawiania pytań o jej tożsamość, kondycję i ogólność w polskiej rzeczywistości, to przedsięwzięcie z jednej strony inspirujące (z uwagi na możliwość skonfrontowania własnych przekonań z tymi prezentowanymi w ramach dyskursu prowadzonego przez doświadczonych specjalistów), z drugiej zaś budzące niepokój. Świadomość istnienia paradygmatu pedagogiki instrumentalnej (bez względu na zakorzenienie ideologiczne jej zwolenników) oraz paradygmatu humanistycznego myślenia o edukacji i oświacie, utrudnia bowiem percepcję dyskursu oraz lekturę tekstów pedagogicznych, budząc trudną do przełamania chęć naiwnego kategoryzowania przyswajanych treści, czy wręcz „szufladkowania” ich autorów - co wobec niewiedzy i braku doświadczenia, łatwo może się skończyć zabrnięciem w ślepą uliczkę i kompromitacją.