Gry narracyjne jako metoda i narzędzie w nauce

Abstract

Artykuł porusza problematykę wykorzystywania „papierowych” i komputerowych gier narracyjnych w nauce. Jako metoda nauczania mogą one być użyte do rozwijania pewnych zdolności, umiejętności i kompetencji, kształtowania sposobów myślenia i standardów etycznych postępowania. Jako narzędzie w nauczaniu stanowić mogą inspirację do samokształcenia się w wielu dziedzinach i rozwijania różnego rodzaju talentów. Za stosowaniem gier narracyjnych w nauce przemawia przede wszystkim ich atrakcyjność dla młodych ludzi, są bowiem formą rozrywki intelektualnej, której treść można swobodnie modyfikować, dostosowując je do potrzeb użytkowników. Wartość dydaktyczna gier narracyjnych to temat dyskutowany w Polsce od blisko dziesięciu lat. Gorącym zwolennikiem wykorzystywania gier fabularnych jako metody nauczania jest pedagog Jerzy Szeja, który postuluje wprowadzenie ich do szkół. Mimo opinii przeciwników tego pomysłu sama idea gier narracyjnych w edukacji rozwija się, czego wyrazem jest chociażby świadomość osób grających, że hobby nie musi być tylko rozrywką, a gry RPG można zastosować jako sposobu nauki.