dc.contributor.author | Smolski, Marcin | |
dc.date.accessioned | 2014-10-28T10:46:27Z | |
dc.date.available | 2014-10-28T10:46:27Z | |
dc.date.issued | 2014 | |
dc.identifier.citation | Studia z Zakresu Prawa, Administracji i Zarządzania UKW w Bydgoszczy 2014, Tom 5, s. 143-150 | en_US |
dc.identifier.uri | http://repozytorium.ukw.edu.pl/handle/item/1151 | |
dc.description | The author examines the judgment of the Supreme Court of 13.04.1972 that also today is a source
of guidelines concerning the rules on carrying out of the personal inspection of the employees.
As a condition of the legality of such inspections, the Supreme Court pointed out, inter alia, that their
execution should take place after consulting of a representative of the staff. The author pays attention
to emerging contemporary views on the interpretation of the term „in agreement” used in the discussed
judgment that is construed as a requirement to only consult the representative of employees on the
issue. The author engages in polemics with this standpoint. He emphasizes the need to analyze the
law the Supreme Court relied on when issuing the ruling. The Supreme Court pointed at the inner work
regulations of a company as a source of appropriate procedure regulating the issues related to personal
checks of employees. He emphasizes that at the time of the issuance of the commented judgments
a different mode of the adoption of such regulations was applied, which is crucial for understanding
the differences in meaning of the concept „in agreement” as employed by the Court. That is why, the
author, basing on the comments of the doctrine of labor law issued in that period, analyzes the law
opperative at the time of the judgment in question and explains the meaning of the term „in agreement”
adopted at that time. Furthermore, he presents the mode of the adoption of the inner work regulations
of the companies and the position of the competent entities involved in that process.
The author concludes that due to placing the rules on inspection of employees in the in-house
work regulations the term „in agreement” used by the Supreme Court cannot be understood as the requisite
of a mere consultation. The interpretation to be adopted is that the quoted term, despite its literal
wording, expressed the firm and decisive nature of the view on the particular instance of the inspection
held by the workers’ representative. The author emphasizes that the contemporary usage of the term
„in agreement” can be understood as consultation assuming that the procedure checks will be placed in
the work regulations which is adopted with trade unions operating in the company in question. Otherwise
the inner work regulation would have an unilateral character, i.e. it would be one-sidedly issued
be the employer without the other party’s influencing its substance. | en_US |
dc.description.abstract | W artykule autor poddaje analizie wyrok Sądu Najwyższego z 13.04.1972 r., który również współcześnie stanowi źródło wskazówek przeprowadzania kontroli osobistej pracowników. Jako warunek legalności jej przeprowadzania Sąd Najwyższy wskazał m.in., że jej wykonywanie powinno następować w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi. Autor zwraca uwagę na pojawiające się współcześnie poglądy interpretujące użyte w ww. orzeczeniu sformułowanie „w porozumieniu” jako proces wyłącznie konsultacyjny.
Autor polemizuje z takim zapatrywaniem. Zwraca uwagę na konieczność przeprowadzenia analizy stanu prawnego, na którym Sąd Najwyższy oparł się wydając wówczas orzeczenie. Zauważa, że Sąd Najwyższy wskazał regulamin pracy jako odpowiednią procedurę wewnątrzzakładową, w której umieszczane były regulacje dotyczące kontroli osobistej pracowników. Podkreśla, że inny tryb jego uchwalania obowiązywał w chwili wydawania ww. orzeczenia, a inny obowiązuje współcześnie, co jest istotne dla zrozumienia różnic znaczeniowych pojęcia „w porozumieniu”. Autor analizuje stan prawny obowiązujący w chwili wydania omawianego wyroku, przytacza uwagi doktryny prawa pracy z tego okresu, wyjaśnia ówczesne znaczenie pojęcia „w porozumieniu”, wskazuje tryb zawierania
regulaminu pracy oraz podmioty w tym procesie uczestniczące. Autor konkluduje, że umiejscawiając wówczas kontrolę pracowników w regulaminie pracy użyte przez Sąd Najwyższy sformułowanie „w porozumieniu” nie mogło być rozumiane w charakterze
wyłącznie konsultacji, gdyż faktycznie miało charakter stanowczy, a głos wiążący należał do szeroko rozumianego przedstawicielstwa pracowniczego. Podkreśla, że współcześnie użycie terminu „w porozumieniu” rozumieć można jako konsultacje przy założeniu, że procedura kontroli pracowników umieszczona zostanie właśnie w regulaminie pracy oraz w zakładzie pracy istnieją związki zawodowe, z którymi uzgadniany jest regulamin (w innym przypadku regulamin pracy ma charakter jednostronnego aktu wewnątrzzakładowego, wydawanego przez pracodawcę). | en_US |
dc.language.iso | pl | en_US |
dc.publisher | Instytut Prawa, Administracji i Zarządzania ; Uniwersytet Kazimierza Wielkiego | en_US |
dc.subject | kontrola osobista | en_US |
dc.subject | tryb zawierania regulaminu pracy | en_US |
dc.subject | procedury kontrolne | en_US |
dc.subject | regulamin pracy | en_US |
dc.subject | interpretacja pojęcia | en_US |
dc.subject | wyrok Sądu Najwyższego | en_US |
dc.subject | związki zawodowe | en_US |
dc.subject | personal checks | en_US |
dc.subject | the mode of the adoption of the work inner regulations | en_US |
dc.subject | the inspection procedures | en_US |
dc.subject | the interpretation of the term | en_US |
dc.subject | the judgment of the Supreme Court | en_US |
dc.subject | trade unions | en_US |
dc.title | O dopuszczalności przeprowadzania kontroli osobistej pracowników raz jeszcze | en_US |
dc.title.alternative | The admissibility of personal checks again | en_US |
dc.type | Article | en_US |