Pokaż uproszczony rekord

dc.contributor.authorSmolski, Marcin
dc.date.accessioned2014-10-28T10:46:27Z
dc.date.available2014-10-28T10:46:27Z
dc.date.issued2014
dc.identifier.citationStudia z Zakresu Prawa, Administracji i Zarządzania UKW w Bydgoszczy 2014, Tom 5, s. 143-150en_US
dc.identifier.urihttp://repozytorium.ukw.edu.pl/handle/item/1151
dc.descriptionThe author examines the judgment of the Supreme Court of 13.04.1972 that also today is a source of guidelines concerning the rules on carrying out of the personal inspection of the employees. As a condition of the legality of such inspections, the Supreme Court pointed out, inter alia, that their execution should take place after consulting of a representative of the staff. The author pays attention to emerging contemporary views on the interpretation of the term „in agreement” used in the discussed judgment that is construed as a requirement to only consult the representative of employees on the issue. The author engages in polemics with this standpoint. He emphasizes the need to analyze the law the Supreme Court relied on when issuing the ruling. The Supreme Court pointed at the inner work regulations of a company as a source of appropriate procedure regulating the issues related to personal checks of employees. He emphasizes that at the time of the issuance of the commented judgments a different mode of the adoption of such regulations was applied, which is crucial for understanding the differences in meaning of the concept „in agreement” as employed by the Court. That is why, the author, basing on the comments of the doctrine of labor law issued in that period, analyzes the law opperative at the time of the judgment in question and explains the meaning of the term „in agreement” adopted at that time. Furthermore, he presents the mode of the adoption of the inner work regulations of the companies and the position of the competent entities involved in that process. The author concludes that due to placing the rules on inspection of employees in the in-house work regulations the term „in agreement” used by the Supreme Court cannot be understood as the requisite of a mere consultation. The interpretation to be adopted is that the quoted term, despite its literal wording, expressed the firm and decisive nature of the view on the particular instance of the inspection held by the workers’ representative. The author emphasizes that the contemporary usage of the term „in agreement” can be understood as consultation assuming that the procedure checks will be placed in the work regulations which is adopted with trade unions operating in the company in question. Otherwise the inner work regulation would have an unilateral character, i.e. it would be one-sidedly issued be the employer without the other party’s influencing its substance.en_US
dc.description.abstractW artykule autor poddaje analizie wyrok Sądu Najwyższego z 13.04.1972 r., który również współcześnie stanowi źródło wskazówek przeprowadzania kontroli osobistej pracowników. Jako warunek legalności jej przeprowadzania Sąd Najwyższy wskazał m.in., że jej wykonywanie powinno następować w porozumieniu z przedstawicielstwem załogi. Autor zwraca uwagę na pojawiające się współcześnie poglądy interpretujące użyte w ww. orzeczeniu sformułowanie „w porozumieniu” jako proces wyłącznie konsultacyjny. Autor polemizuje z takim zapatrywaniem. Zwraca uwagę na konieczność przeprowadzenia analizy stanu prawnego, na którym Sąd Najwyższy oparł się wydając wówczas orzeczenie. Zauważa, że Sąd Najwyższy wskazał regulamin pracy jako odpowiednią procedurę wewnątrzzakładową, w której umieszczane były regulacje dotyczące kontroli osobistej pracowników. Podkreśla, że inny tryb jego uchwalania obowiązywał w chwili wydawania ww. orzeczenia, a inny obowiązuje współcześnie, co jest istotne dla zrozumienia różnic znaczeniowych pojęcia „w porozumieniu”. Autor analizuje stan prawny obowiązujący w chwili wydania omawianego wyroku, przytacza uwagi doktryny prawa pracy z tego okresu, wyjaśnia ówczesne znaczenie pojęcia „w porozumieniu”, wskazuje tryb zawierania regulaminu pracy oraz podmioty w tym procesie uczestniczące. Autor konkluduje, że umiejscawiając wówczas kontrolę pracowników w regulaminie pracy użyte przez Sąd Najwyższy sformułowanie „w porozumieniu” nie mogło być rozumiane w charakterze wyłącznie konsultacji, gdyż faktycznie miało charakter stanowczy, a głos wiążący należał do szeroko rozumianego przedstawicielstwa pracowniczego. Podkreśla, że współcześnie użycie terminu „w porozumieniu” rozumieć można jako konsultacje przy założeniu, że procedura kontroli pracowników umieszczona zostanie właśnie w regulaminie pracy oraz w zakładzie pracy istnieją związki zawodowe, z którymi uzgadniany jest regulamin (w innym przypadku regulamin pracy ma charakter jednostronnego aktu wewnątrzzakładowego, wydawanego przez pracodawcę).en_US
dc.language.isoplen_US
dc.publisherInstytut Prawa, Administracji i Zarządzania ; Uniwersytet Kazimierza Wielkiegoen_US
dc.subjectkontrola osobistaen_US
dc.subjecttryb zawierania regulaminu pracyen_US
dc.subjectprocedury kontrolneen_US
dc.subjectregulamin pracyen_US
dc.subjectinterpretacja pojęciaen_US
dc.subjectwyrok Sądu Najwyższegoen_US
dc.subjectzwiązki zawodoween_US
dc.subjectpersonal checksen_US
dc.subjectthe mode of the adoption of the work inner regulationsen_US
dc.subjectthe inspection proceduresen_US
dc.subjectthe interpretation of the termen_US
dc.subjectthe judgment of the Supreme Courten_US
dc.subjecttrade unionsen_US
dc.titleO dopuszczalności przeprowadzania kontroli osobistej pracowników raz jeszczeen_US
dc.title.alternativeThe admissibility of personal checks againen_US
dc.typeArticleen_US


Pliki tej pozycji

Thumbnail

Pozycja umieszczona jest w następujących kolekcjach

Pokaż uproszczony rekord