Osamotnienie seniorów jako wyzwanie dla wspolnot parafialnych

Abstract

Osamotnienie jest to samotność negatywnie postrzegana. Osamotnienie ma miejsce w rodzinach, w społecznościach lokalnych, w miejscach pracy itp.; narastającym problemem społecznym jest osamotnienie seniorów pozbawionych oparcia w rodzinach. Społeczeństwo obywatelskie, postrzegane najczęściej jako zbiór organizacji i stowarzyszeń próbujących rozwiązywać problemy społeczności lokalnych, powinno w większym niż dotychczas zakresie dostrzegać problem osamotnienia, w tym osamotnienia seniorów. Warunkiem skuteczności takich działań jest wzajemne zaufanie, tymczasem w Polsce poziom zaufania jest niski. Ważną rolę w przeciwdziałaniu osamotnienia seniorów mogłyby spełniać wspólnoty parafialne, w Polsce ta możliwość jest raczej niewykorzystywana.