Przekaz polityczny filmowców francuskich pochodzenia algierskiego we współczesnym kinie francuskim i jego znaczenie dla francuskiej polityki pamięci - "Indigenes" i "Hors-la-loi" Rachida Bouchareba

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie kina beur i kina postkolonialnego na przy kładzie filmów Rachida Bouchareba, francuskiego reżysera pochodzenia algierskiego, i ich znaczenia dla francuskiej polityki pamięci. Mój punkt wyjścia dotyczył wojny o niepodległość Algierii (1958-1962), która zajmuje istotne miejsce w polityce upamiętnienia. Francja i Algieria bowiem skonstruowały dwa różne, wręcz przeciwstawne wspomnienia wojny. Bouchareb w Indigènes stwierdził, że jego film ma być hołdem dla „zapomnianych” algierskich żołnierzy, którzy w czasie II wojny światowej walczyli u boku Francji. Inny film zrealizowany przez Bouchareba – Hors la loi miał na celu otwarcie debaty na temat historii algiersko-francuskiej (masakra w Sétif w 1945 r., w której francuscy żołnierze strzelali do setek niewinnych Algierczyków). Z tych konstrukcji powstaje właśnie dialektyka pamięci i historii.