Liberalni Demokraci jako partia współrządząca - między idealizmem a pragmatyzmem

Abstract

Pięć lat wspólnych rządów Partii Konserwatywnej z Liberalnymi Demokratami skłania do dokonania bilansu, zwłaszcza tak nietypowego zjawiska w brytyjskiej polityce. Niniejszy artykuł zawiera ocenę motywacji i celów liberałów w koalicji rządowej w oparciu o diadę idealizm - pragmatyzm. Odpowiadając na pytanie, czy decyzja Liberalnych Demokratów o udziale w koalicji rządowej z Konserwatystami była idealistyczna czy pragmatyczna, autorka twierdzi, że motywacja pochodziła z obu źródeł. O idealizmie świadczy obrona reformy wyborczej i kilku innych elementów programu liberałów (w zakresie polityki gospodarczej czy europejskiej), o pragmatyzmie zaś przeprowadzenie referendum wyborczego czy liczba ministerstw kierowanych przez Liberalnych Demokratów. Jeśli miarą skuteczności w polityce uczynić samą obecność liberałów w gabinecie, to pięć lat wspólnych rządów jest tego dowodem. Jeśli zaś tę miarę stanowić miałaby wielkość udzielanego partii poparcia, to tak wielki odpływ wyborców świadczy o porażce. Artykuł weryfikuje hipotezę, że udział Liberalnych Demokratów w rządzie z Partią Konserwatywną był decyzją od początku „tragiczną”, uwzględniając pięcioletni okres rządów koalicji w przededniu kolejnych wyborów.