Człowiek stary w analizach teoretycznych i edukacyjnych szkoły wyższej

Abstract

Problematykę człowieka starego w analizach teoretycznych i edukacyjnych szkoły wyższej można rozpatrywać dwupłaszczyznowo. W ujęciu pierwszym analizuje się specyfikę szkoły wyższej oraz jej ofertę i realizację zadań w stosunku do człowieka starego. W tym kontekście znaczna część zadań w stosunku do człowieka starego realizowana jest przez Uniwersytety Trzeciego Wieku funkcjonujące zazwyczaj przy uczelniach wyższych lub pod ich patronatem. Nadrzędnym celem Uniwersytetów Trzeciego Wieku jest poprawa jakości życia słuchaczy, poprzez promowanie zdrowego stylu życia, pomoc w interakcji społecznej oraz umożliwienie zagospodarowania czasu wolnego. Ujęcie drugie wiąże się z założeniami teoretycznymi oraz obszarami badań dyscyplin naukowych związanych z człowiekiem starym, stanowiących przedmioty wykładowe na uczelniach wyższych. Na szczególną uwagę zasługuje dyscyplina naukowa jaką jest andragogika. Dyscyplina ta dotyczy kwestii istoty, potrzeby, celu, warunków, prawidłowości oraz skuteczności wychowania i samowychowania dorosłych. Ideę edukacji jako procesu całożyciowego można usytuować u podłoża założenia pomocy w rozwoju człowieka zarówno w dorosłości, jak i starości. Dlatego też w obszarze zainteresowań badawczych andragogiki znajduje się edukacja osób starszych, dzięki której potrzeby tej grupy społecznej mogą być racjonalnie i skutecznie zaspokajane.