Struktura proweniencyjna Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku po przejęciu wielkopolskich księgozbiorów klasztornych (inkunabuły i druki XVI wieku)

Abstract

Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku była formowana od momentu powstania seminarium w 1569 roku. Jej zbiory były powiększane poprzez dary i zakupy. Jeszcze w 1825 roku księgozbiór wynosił zaledwie 1,6 tys. pozycji katalogowych, na które złożyły się woluminy należące do seminarium, jak i zgromadzenia księży misjonarzy (wykładowców seminaryjnych do 1864 roku). Zróżnicowanie księgozbioru pod względem proweniencyjnym nastąpiło po przejęciu zbiorów, m.in. po skasowanych klasztorach wielkopolskich, których siedziby znalazły się na terenie nowoutworzonej diecezji kujawsko-kaliskiej. W 1868 roku zwożeniem pozostałości zbiorów zajmował się ks. Stanisław Chodyński. Wynikiem tych działań był gwałtowny wzrost księgozbioru seminaryjnego, który osiągnął stan ok. 50 tys. pod koniec XIX wieku. Zostanie przeanalizowana struktura proweniencyjna zasobów włocławskich pod kątem klasztorów wielkopolskich na podstawie dostępnych źródeł sprzed II wojny światowej, jak i obecnych kartotek inkunabułów i druków XVI-wiecznych, w tym kartoteki proweniencyjnej prowadzonej przez ks. Kazimierza Rulkę (byłego dyrektora Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku).