Wspomaganie uczniów z zaburzeniami mowy, języka i komunikacji w edukacji włączającej

Abstract

Zaburzenia mowy, języka i komunikacji uczniów mogą występować jako jedyne albo główne problemy rozwojowe lub mogą być powiązane z innymi specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Pierwszą kategorię prawo oświatowe kojarzy z potrzebą pomocy psychologiczno-pedagogicznej, wynikającą z deficytów kompetencji i zaburzeń sprawności językowych. Druga towarzyszy innym trudnościom, np. większości niepełnosprawności. Kompensacja problemów zaburzeń mowy, języka i komunikacji stanowi duże wyzwanie dla systemu oświaty, zwłaszcza dla przedszkoli i szkół ogólnodostępnych realizujących edukację włączającą. Mogą one wspomóc dzieci i uczniów tym zakresie, głównie poprzez specjalistyczne zajęcia logopedyczne i rewalidację indywidualną. Trudne okazuje się jednak już samo wytypowanie jednostek wymagających pomocy, jak też szczegółowa diagnoza i projektowanie wsparcia. Artykuł ma na celu przybliżyć tę problematykę oraz nakreślić szerszy kontekst edukacyjny dla innych tekstów zawartych w tym numerze czasopisma.