Oprawy jako element ochrony zbiorów

Abstract

Ochrona zbiorów w zakresie oprawy i konserwacji zmieniała się i rozszerzała swe ramy organizacyjne. Początkowo zlecenia oprawy lub naprawy książek powierzano warsztatom introligatorskim. Bibliotekarze opracowywali instrukcje co do sposobu wykonania i for my opraw bibliotecznych. W latach międzywojennych i później niektóre biblioteki stworzyły własne introligatornie przybiblioteczne. Wraz z rozwojem wiedzy i kadry konserwatorskiej, obok nich w bibliotekach zaczęto zakładać pracownie konserwatorskie. Wyniki przeprowadzonego badania ankietowego wykazały, że biblioteki, które posiadają własne pracownie, w znacznie większej skali realizują zadania oprawy i konserwacji zbiorów niż biblioteki opierające się na zleceniach dla wykonawców zewnętrznych.