Abstract:
Glavni cilj ovog članka jeste analiza politike Savezne Republike Nemačke prema Jugoslaviji u kasnim osamdesetim i rănim devedese- tim godinama 20. veka, kada proces dezintegracije Jugoslavije počinje. Nemač- ka politika prema ovom području je bila drugačija u poredenju sa njihovim največim partnerima u Evropi - posebno u svetlu ujedinjenja dveju nemačkih dŕžava. U článku če biti analizirani unutrašnji uslovi, kóji su doveli do raspada Jugoslavije, koko ekonomski, tako i nacionálni. Prilikom izrade rada korišóena je uglavnom nemačka literatura, kao i poljska, a pored toga izvorna grada iz nemačkog arhiva „Arhiv der Gegenwart"
Description:
W czerwcu 1991 roku nastąpiło ogłoszenie niepodległości dwóch republik Federacji Jugosłowiańskiej - Słowenii i Chorwacji. Akty te oznaczały początek konfliktu zbrojnego, który dość szybko zakończył się w stosunkowo jednolitej narodowościowo Słowenii, dłużej trwał w Chorwacji i niezwykle krwawe żniwo zebrał w Bośni i Hercegowinie. Doszukując się jego przyczyn niewątpliwie ogromny nacisk należy położyć na czynniki wewnętrzne - zwłaszcza problemy ekonomiczne oraz narastające napięcia na tle narodowościowym. Niemniej jednak dużą rolę odegrały także czynniki międzynarodowe, które znajdują się w kręgu rozważań podjętych w artykule.
Głównym celem artykułu jest analiza stanowiska Niemiec wobec procesu rozpadu Jugosławii na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku. Zamiar ten jest podyktowany faktem, iż RFN wyłamała się ze względnie jednolitego frontu państw zachodnich, w zdecydowanej większości przeciwnych tendencjom separatystycznym w Jugosławii. Samodzielne działanie Niemiec zaniepokoiło zachodnich sojuszników, czy wręcz wywołało zarzuty o przyczynienie się do zaognienia konfliktu. W artykule również nastąpi próba analizy przyczyn stanowiska Niemiec, które zaledwie kilka miesięcy wcześniej zakończyły proces jednoczenia państwa. W celu przygotowania artykułu dokonana została kwerenda literatury głównie niemieckojęzycznej (artykuły w czasopismach naukowych), ale również polskiej. Wykorzystano ponadto niemieckie materiały źródłowe (biuletyn rządu niemieckiego oraz „Archiv der Gegenwart“).
