Aktywność fizyczna a używanie substancji psychoaktywnych wśród młodzieży - studium przypadku

Abstract

Wprowadzenie. Problem używania substancji psychoaktywnych w formie eksperymentowania, nadużywania czy uzależnienia wśród młodzieży staje się coraz bardziej powszechny, a jego charakter wciąż przybiera nowe oblicza. W związku z licznymi zmianami, jakie zachodzą w okresie dojrzewania, grupa adolescentów jest szczególnie narażona na znalezienie się w grupie osób używających. Zarówno teoretycy, jak i praktycy, poszukują efektywnych form pomocy tym, którzy z różnych powodów sięgnęli po środki odurzające. Cel pracy. Celem pracy jest ukazanie znaczenia aktywności fizycznej w kontekście używania substancji psychoaktywnych poprzez przegląd literatury w tym zakresie, jak i przedstawienie studium przypadku adolescenta, dla którego terapia, jak i aktywność fizyczna, okazały się być pomocne w procesie zdrowienia. Materiał i metoda. Uzyskane wyniki osiągnięto poprzez przegląd literatury oraz wywiad i obserwację pacjenta. Zastosowano także metody psychometryczne. Wyniki. Badania wskazują, że nieuprawianie regularnej aktywności fizycznej jest skorelowane z używaniem substancji psychoaktywnych. Studium przypadku prezentuje osobę szkodliwie używającą marihuany o wysokim poziomie kompetencji osobistych i umiarkowanym poziomie własnej skuteczności, niskim poziomie neurotyczności oraz strategiach radzenia sobie ze stresem poprzez działanie i poszukiwanie wsparcia. Wnioski. Uprawianie sportu, szczególnie dyscyplin grupowych, może generować podobne efekty psychospołeczne, jakie osiągnąć można podczas przebywania w grupie młodzieżowej, w której akceptowane i praktykowane jest używanie substancji psychoaktywnych. Aktywność fizyczna zatem, w połączeniu z terapią motywującą do zmiany zachowania, może być sposobem na uwolnienie się z zależności od substancji psychoaktywnych.