| dc.description.abstract | Pierwszym i podstawowym problemem w zdecydowanej większości dyskusji, które prowadziliśmy na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego i w czasie różnych konferencji jest niezrozumienie lub wręcz błędne nastawienie do samego terminu grywalizacja. Większość osób uważa, że ten nowy trend oznacza wprowadzenie elementu zabawowego i gier do edukacji wyższej, a tym samym zupełne jej strywializowanie i odejście od celów stawianych przed uniwersytetami. Jednak stawianie znaku równości pomiędzy grywalizacją i grami jest jak najbardziej błędne, gdyż celem grywalizacji jest przełożenie pewnych pozytywnych zachowań i motywacji na środowisko nie związane z grami. Element zabawy może zostać dołożony i może nim być gra, jednak nie jest to konieczne. Zamierzeniemtego artykułu jest odczarowanie grywalizacji w polskiej edukacji wyższej – szkoły podstawowe i średnie tego problemu z różnych powodów nie miały. Po drugie, przedstawiony poniżej opis kursów, które przeprowadziłem w tym roku na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego (UKW) pozwoli pokazać co w grywalizacji jest ciekawe i warte głębszej uwagi, co się sprawdza w edukacji młodzieży należącej już do pokolenia cyfrowych tubylców, a co może przynieść pewne problemy. Przedstawione rozwiązania mają zakreślić pewne ramy w których dyskusję o grywalizacji i niezbędnych narzędziach powinniśmy przeprowadzić na wszystkich uczelniach wyższych, ale również w firmach zajmujących się szkoleniami i w korporacjach. Grywalizacja jest narzędziem i jak każde rozwiązanie może przynieść wiele udogodnień. | en_US |
