Aktor i wiedza o człowieku: teoretyczne wypowiedzi o sztuce aktorskiej w Polsce od oświecenia do końca wieku XIX i ich antropologiczne podłoże

Abstract

Książka nawiązuje do badań nad sztuką aktorską w Polsce. Jest próbą wejrzenia w dokonania dawnych znawców gry scenicznej, którzy swoje przemyślenia zawarli w podręcznikach i artykułach teoretycznych adresowanych głównie do ludzi związanych z ówczesnym teatrem. Opracowanie obejmuje okres stosunkowo długi. Od pierwszych ważnych dla sztuki aktorskiej osiemnastowiecznych jeszcze wypowiedzi A. K. Czartoryskiego, kierowanych do aktorów Teatru Narodowego, po ostatnie podręczniki XIX wieku. Owe rozproszone wypowiedzi cechuje pewna myślowa wspólność (podobne podlejcie do twórczości, do głównych treści kształcenia, wiedzy o naturze i sztuce oraz do zasad scenicznej estetyki). W dziejach teatru polskiego jest to czas od powstania sceny publicznej po pierwsze przejawy Wielkiej Reformy i początek teatrologii jako nauki.