Streszczenie
Celem artykułu jest odniesienie rozważań o starości Jana Pawła II do aktualnych tendencji w gerontologii społecznej. Zmaganie się Jana Pawła II z własną chorobą, cierpieniem i wiekiem solidaryzuje papieża z ludźmi niedołężnymi, starymi, ubogimi, którzy znoszą swoje troski i udręki ciała każdego dnia. Tym samym zwraca się do lekarzy, polityków, duszpasterzy, jaki i samych wiernych w celu zabezpieczenia godnego życia seniorom, łagodzenia bólu, wsparcia w cierpieniu. W swoich wypowiedziach podejmuje problemy ludzi w podeszłym wieku w
wymiarze indywidualnym i ogólnoświatowym. Przedstawiona perspektywa przyczyna się z jednej strony do podejmowania działań na rzecz grupy osób w podeszłym wieku a z drugiej do sprecyzowania problemów związanych z jej wzrostem. W nauczaniu Jana Pawła II występują zagadnienia związane ze starzeniem się społeczeństwa na świecie w obydwu sformułowanych obszarach.