Fasadowa demokracja, niestabilność instytucjonalna i rozwój. Mechanizmy przyjmowania Narodowych Strategii Rozwoju w Kirgistanie

Abstract

Celem niniejszego tekstu jest analiza mechanizmów przygotowywania oraz zatwierdzenia narodowych strategii rozwojowych Kirgistanu. Artykuł bada również relację pomiędzy charakterem systemu politycznego a polityką rozwojową. Metodologia opiera się na analizie aktów prawnych regulujących procedury przygotowywania oraz zatwierdzenia krajowych dokumentów strategicznych, a także oficjalnych dokumentów wytworzonych w ramach systemu politycznego. Tekst bada również proceduralne aspekty powstawania strategii rozwojowych rządów prezydenta Askara Akajewa, Kurmanbek Bakijewa i Almazbek Atambajewa. Główną tezą pracy jest twierdzenie, że w trakcie ponad 20 lat niepodległości Kirgistan nie wypracował procedur prawnych określających tryb przygotowywania krajowych dokumentów strategicznych. W efekcie lokalne instytucje nie uczestniczyły w procesie opracowania projektów strategii, a przyjęte strategie nie uwzględniały rzeczywistych aspiracji i potrzeb lokalnych społeczności. Scentralizowany proces przygotowywania strategii charakteryzował się wysoką częstotliwością strukturalnych i personalnych zmian narodowych rad, a także przyjmowanych strategii rozwojowych.