Obraz i rola dziecka w piśmiennictwie Królestwa Polskiego na początku XX wieku
Streszczenie
W polskim piśmiennictwie na początku XX w. uległ zmianie sposób kreacji obrazu dziecka, co wiązało się
z dążeniem do modernizacji społeczeństwa, którego podwaliną miało być młode pokolenie, uznawane za
nadzieję na przyszłość narodu i państwa. Publicystyka na początku XX w. podejmowała trudne tematy, np.
sytuację dzieci w zaniedbanych środowiskach, młodocianych przestępców, nieletnich prostytutek; pozbawione
opieki dziecko stanowiło pożądaną figurę retoryczną, czynnik dramatyzujący narrację. Celem publicystów
było rozbudzenie poczucia odpowiedzialności opinii publicznej za los dzieci, a choć zmiany te były powolne,
miały istotny udział w modelowaniu mentalności i wrażliwości społeczeństwa, tworzyły nową perspektywę
myślenia o dziecku i jego pozycji w państwie i społeczeństwie.