Rozwijanie sieci wsparcia społecznego właściwą odpowiedzią na problemy nastoletnich rodziców

Abstract

Niniejszy artykuł dotyczy problematyki wczesnego rodzicielstwa. Co roku w Polsce około 20 tys. nastoletnich dziewcząt (w tym 4,5 tys. niepełnoletnich) zostaje matkami. Wczesne rodzicielstwo stanowi krytyczne wydarzenie w życiu nastolatków. Młodzież, psychicznie i społecznie niedojrzała, nieprzygotowana jest do wypełniania ról matki czy ojca. Poza tym nastoletni rodzice najczęściej pochodzą z rodzin ubogich, są uczniami szkół podstawowych lub średnich, nie pracują, nie mają stałego dochodu i własnego mieszkania. Z powodu niepełnoletności najmłodsi z nich nie mają również pełnych praw obywatelskich, co oznacza, że nie mogą być prawnymi opiekunami swoich dzieci, np. nie mogą odebrać samemu dziecka ze szpitala, czy zasiłku z pomocy społecznej. Ich sytuację pogarsza fakt, iż często pochodzą z rodzin nie tylko biednych, ale i dysfunkcyjnych. W rezultacie większość z nich uzyskuje niedostateczne lub nieduże wsparcie od własnych rodziców. Brak zasobów wewnętrznych oraz przeważnie zbyt małe wsparcie od najbliższych wskazuje na potrzebę rozwijania zewnętrznych sieci wsparcia dla nastoletnich rodziców.