| dc.contributor.author | Jakubiak, Krzysztof | |
| dc.date.accessioned | 2019-04-17T11:55:52Z | |
| dc.date.available | 2019-04-17T11:55:52Z | |
| dc.date.issued | 2018 | |
| dc.identifier.citation | Przegląd Pedagogiczny 2018, nr 1 | en_US |
| dc.identifier.uri | http://repozytorium.ukw.edu.pl//handle/item/6001 | |
| dc.description | Thinking about the lifelong education of a human being and the stages of his or her development has its roots
in modern European pedagogical thought, dating back to the 17th and 18th centuries, i.e. in the works of
John Amos Comenius, Jean-Jacques Rousseau, and Johann Heinrich Pestalozzi. However, the 7-year periods
in human development have been known in medicine, law and philosophy since ancient and medieval times.
Among the successive stages of development, maturity, most often linked to the reaching of sexual maturity,
has always been singled out. However, according to contemporary psycho-pedagogical knowledge, we are
dealing with the category of maturity at the many stages of human development, and in the various areas
of the functioning of man. J.J. Rousseau first stated that in the Second Book of Emile, or On Education in
1762, writing that each age has its own perfection, the kind of maturity typical of itself. In the 20th century
this proposition became more and more popular owing to research in the field of pedology and empirical
psychology. | en_US |
| dc.description.abstract | Myślenie o całożyciowym wychowaniu człowieka i etapach jego rozwoju ma swoje ugruntowane tradycje
w nowożytnej europejskiej myśli pedagogicznej, sięgające co najmniej XVII i XVIII wieku – twórczości Jana
Amosa Komeńskiego, Jana Jakuba Rousseau i Jana Henryka Pestalozziego. Jednak siedmioletnie okresy
w rozwoju człowieka były znane w medycynie, prawie i filozofii od czasów starożytnych i średniowiecza.
Wśród kolejnych faz rozwojowych zawsze wyróżniana była dojrzałość, najczęściej wiązana z uzyskaniem
dojrzałości płciowej. Jednak zgodnie ze współczesną wiedzą psychopedagogiczną, z kategorią dojrzałości
mamy do czynienia na wielu etapach rozwoju człowieka i w różnych obszarach jego funkcjonowania. Tak też
jako pierwszy stwierdzał J.J. Rousseau w II księdze Emila z 1762 roku, pisząc, że każdy wiek ma właściwą
sobie doskonałość, rodzaj właściwej sobie dojrzałości. W XX wieku to twierdzenie funkcjonowało już coraz
powszechniej dzięki badaniom z dziedziny pedologii i psychologii empirycznej. | en_US |
| dc.language.iso | pl | en_US |
| dc.publisher | Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy | en_US |
| dc.subject | historia wychowania | en_US |
| dc.subject | dojrzałość | en_US |
| dc.subject | myśl pedagogiczna | en_US |
| dc.subject | okresy rozwoju człowieka | en_US |
| dc.title | Dojrzałość w kontekście etapów rozwoju człowieka w dziejach nowożytnej europejskiej i polskiej myśli pedagogicznej | en_US |
| dc.title.alternative | Maturity in the context of the stages of human development in the history of modern European and Polish pedagogical thought | en_US |
| dc.type | Article | en_US |
