Polityka historyczna we Francji

Abstract

Francja od lat prowadzi politykę historyczną. Prezydentura Jacques’a Chiraca i Nicolasa Sarkozy’ego przypomniała o tym Francuzom za sprawą francuskiego ustawodawstwa. Francuska polityka historyczna, zwana polityką pamięci, nawiązuje do chwalebnej historii de Gaullesa imperialnej Francji – bonapartyzmu i francuskiego kolonializmu XX wieku. Francuzi musieli zmierzyć się z historią II wojny światowej i rozliczyć swoją kolonialną przeszłość. W debacie politycznej i historycznej rolę odgrywają przemilczane problemy i amnezja. A manipulacja wydaje się być w pełni akceptowalna. Generał Charles de Gaulle był w tym mistrzem. Potrafił zamienić porażkę Francji w jej zwycięstwo. Należy zadać pytanie: czy znaczenie rewolucji francuskiej powinno przesłaniać ogrom jakobińskiego terroru? Czy wielkość Francji Bonapartego może zatrzeć pamięć o fikcji francuskiej demokracji? Czy można powiedzieć, że historia Francji jest całkowicie rozpoznana?