„Murzynek Bambo wiecznie żywy!” Rzeczywistość politycznej poprawności w podręcznikach szkolnych
Streszczenie
Traktuję polityczną poprawność jako jedną z praktyk dyskursywnych, regulujących sposób nazywania lub, jak
uważają niektórzy, „przezywania” jednostek i grup, za którymi kryje się określony sposób ujmowania świata
w języku (reguły mówienia i zmuszania do milczenia) oraz określone stosunki władzy.
Poprawność polityczna jako praktyka dyskursywna nie narodziła się wczoraj. Niezależnie od przekonania
jej krytyków, że jest narzuconą przez elity liberalne swoistego rodzaju cenzurą wykluczającą z publicznego
dyskursu pewne słowa i zmuszającą do używania innych, w każdej epoce historycznej, w każdym środowisku
znajdziemy dominującą regułę ograniczającą sposoby wypowiadania się.
Edukacja, w tym konstruowanie tekstów szkolnych, jest również praktyką dyskursywną, więc niewolną od
dylematów poprawności politycznej. Zadaję sobie pytanie – jaka reguła mówienia dominuje w polskich
podręcznikach gimnazjalnych? Czy to jest reguła, którą symbolicznie wyraża „wiecznie żywy Murzynek
Bambo”? Czy zgoła inna – reguła stosowania języka niedyskryminującego, niewykluczającego? Próbuję
także nazwać i opisać najczęściej występujące problemy związane z wyborem reguły mówienia i milczenia
przy konstruowaniu podręczników szkolnych.