Obecność paradygmatów pedagogiki ogólnej w pedagogiach oceniania. Analiza i interpretacja narracji nauczycieli szkół średnich

Abstract

W artykule analizuję pedagogie oceniania dwóch nauczycielek języka polskiego, uczących w tej samej szkole, reprezentujących pod względem wiekowym statystycznego nauczyciela, pod kątem wpływu „oficjalnych” nurtów pedagogiki (naukowej pedagogiki socjalistycznej, pedagogiki humanistycznej i pedagogiki emancypacyjnej) na ich codzienną praktykę. Obserwuję znaczące różnice w ich pedagogiach oceniania, wynikające z faktu, że wiedza nauczyciela, będąc strukturą złożoną o charakterze emergentnej sieci, funkcjonuje na granicy chaosu, a więc w sposób nieprzewidywalny, co powoduje, że jej zmiany ilościowe mogą, ale nie muszą, wywoływać zmiany jakościowe, czyli reorganizację struktury. Stąd pedagogia oceniania jednej nauczycielki, Ali, którą nazwałam Królową-Matką, wykazuje silną obecność paradygmatów naukowej pedagogiki socjalistycznej oraz pedagogiki humanistycznej, a także małą podatność na wdrażanie proponowanych zmian. Natomiast pedagogia oceniania Gabi, nazwanej przeze mnie Partnerem Do Gry, podlega nieustannej ewolucji, wchłaniając docierające do niej idee pedagogiki emancypacyjnej i humanistycznej.