Kryzys oświatowej demokracji w świetle makropolitycznych badań pedagogicznych
Streszczenie
W okresie transformacji 1989-2016 edukacja polska nie stała się źródłem zachodzących w kraju przemian.
Wyłaniane w wyniku wyborów kolejne formacje władzy w resorcie edukacji zamiast decentralizować i decentrować
ustrój szkolny, prowadziły do kreowania rzekomo nowych modeli szkoły w gorsecie centralizmu. Co
gorsza, premierzy rządów wszystkich stron politycznych oddawali ministerstwo edukacji narodowej w ręce
albo ministrów, albo ich decyzyjnego aparatu władzy o zaburzonych relacjach komunikacyjnych ze społeczeństwem,
załatwiających interesy dla siebie lub dla własnych środowisk partyjnych. W artykule wyjaśniam przyczyny
zdrady elit fundamentalnych założeń ruchu „Solidarności” lat 1980-1989, która skutkuje odchodzeniem
polskiego społeczeństwa od demokracji deliberatywnej, partycypacyjnej.