Rozwój, postęp, edukacja. Od filozofii do pedagogii spirytystycznej

Abstract

Współcześnie rzadko spotyka się idee edukacyjne wyraziście osadzone w podstawach filozoficznych. Wyjątek stanowią pedagogie (pedagogiki) alternatywne, a wśród nich inicjatywy pojawiające się tam, gdzie występuje niski poziom stopy życiowej, patologie społeczne i w związku z tym spore zapotrzebowanie na wsparcie najsłabszych i najmniej operatywnych mieszkańców środowisk placówek opiekuńczo-wychowawczych. Przykładem kraju, w którym tego rodzaju aktywność spotyka się powszechnie jest Brazylia. To tu od wielu lat realizowane są koncepcje edukacji spirytystycznej, wyrosłej na korzeniach idei europejskiej, lecz na Starym Kontynencie niestety nieco już zapomnianej. Pedagogia spirytystyczna stanowi przykład głębokiego oparcia idei edukacyjnych o system filozoficzny, który w zależności od miejsca i czasu pozwolił na stworzenie oryginalnej teorii społecznej i inspiruje różne środowiska. Rozmach, z jakim przez brazylijskich spirytystów realizowane są inicjatywy socjalne i edukacyjne budzi nadzieję, że także warunkach globalizacji, nawet w środowiskach charakteryzujących się edukacyjną nędzą, możliwe jest nawiązywanie w edukacji do wartości takich jak miłość, przyjaźń, praca i szacunek do drugiego człowieka - choćby nawet w europejskich podręcznikach pedagogiki były to kategorie nieobecne, lub postrzegane jako archaiczne.