Dorastanie młodzieży w placówkach opiekuńczo-wychowawczych w Królestwie Polskim na przełomie XIX i XX wieku. Problemy (nie)obecne w źródłach
Streszczenie
Artykuł jest poświęcony młodzieży, która na przełomie XIX i XX w. korzystała z placówek opiekuńczo-wychowawczych
– domów dla dzieci osieroconych, sal zajęciowych, zakładów o charakterze resocjalizacyjnym,
internatów. W ostatnim trzydziestoleciu XIX w. zdecydowanie wzrosła liczba tego rodzaju instytucji. Instytucjonalizacja
wychowania i socjalizacji młodego pokolenia, zwłaszcza młodzieży z ubogich środowisk, była
cechą charakterystyczną życia społecznego w epoce nowoczesnej. Celem artykułu jest opisanie tego, jakie
kwestie związane z dorastaniem podopiecznych placówek były obecne w źródłach historycznych, jakie natomiast
były przemilczane lub tabuizowane. Analizie poddano źródła instytucjonalne, czasopiśmiennictwo oraz
literaturę piękną. Zwrócono także uwagę na możliwości analizy źródeł z wykorzystaniem nowych koncepcji
teoretycznych z zakresu pedagogiki i socjologii.