Usposobienie na użytecznych członków społeczności w Domu Schronienia Krakowskiego Towarzystwa Dobroczynności w XIX i na początku XX wieku

Abstract

Celem podjętych badań przez autorkę artykułu była odpowiedź na pytanie, jakie oddziaływania podjęło Krakowskie Towarzystwo Dobroczynności, aby ukształtować u podopiecznych, zwłaszcza dzieci, postawę dojrzałości społecznej. Towarzystwo zostało utworzone w 1816 r., a zlikwidowane w 1951 r. Opieką otaczało starców, kaleki oraz sieroty. Badaniami objęto lata 1816-1918. W artykule zastosowano analizę dokumentów źródłowych i literatury. Materiałami źródłowymi były rękopisy i źródła drukowane zgromadzone w Archiwum Narodowym w Krakowie. Jak wynika z przeprowadzonych badań, organizatorzy pomocy dobroczynnej dążyli do tego, aby podopieczni starali się być użytecznymi członkami społeczeństwa, żyli zgodnie z obowiązującymi normami moralnymi, akceptowali normy, zasady i przepisy, podejmowali pracę nieprzekraczającą ich możliwości, dbali o otoczenie i wzajemne relacje. Można więc przyjąć, że dążono do ukształtowania postawy dojrzałości społecznej.