Elektroniczna partycypacja obywatelska w miastach typu „smart”. Doświadczenia Polski na tle innych państw

Abstract

Partycypacja obywatelska stanowi istotny element demokracji, której współczesny model opiera się na udziale obywateli w procesie podejmowania decyzji politycznych. W wielu interpretacjach demokracji uczestniczącej zwraca się uwagę na fakt, że poziom lokalny sprzyja rozwojowi partycypacji obywatelskiej. A zatem miasta powinny być pionierem w zakresie rozwoju elektronicznych form partycypacji, które w dobie cyfryzacji oraz wirtualizacji życia (również publicznego) są coraz bardziej powszechne i pożądane. Miasta ambitne i nowoczesne, mające za cel ulepszanie życia obywateli z wykorzystaniem technologii nazywa się smart cities. Niniejszy artykuł to próba krytycznej analizy funkcjonowania elektronicznych form uczestnictwa obywatelskiego w polskich miastach, głównie narzędzi e-administracji, ale i konsultacji społecznych czy budżetu partycypacyjnego. W analizie porównawczej zostały zaś przywołane doświadczenia innych państw (Japonia, Niemcy, Hiszpania), by wskazać na wyzwania i cele dla naszego kraju. Autorka poddaje pod rozwagę pogląd, że dla sprawnego i skutecznego funkcjonowania ośrodków miejskich typu smart, konieczne jest włączanie obywateli w proces podejmowania decyzji politycznych, zwłaszcza z wykorzystaniem narzędzi elektronicznych, bo tylko wówczas uda się spełniać kryteria miasta inteligentnego.