Monadologia fizyczna jako stanowisko Kanta w sporze Leibniza z Newtonem

Abstract

Immanuel Kant poruszył problemy, których nie rozwinęli jego poprzednicy, ponieważ konieczne było przygotowanie przez niego alternatywnego systemu (np. starał się wskazać, czym jest eter w Medytacjach ognia, o których Newton nie wspomniał, podczas gdy w swoich studiować myśli o prawdziwym oszacowaniu sił żywych próbował ustanowić prawo sił żywych, na które nie wskazywał Leibniz). Zdefiniowanie pojęcia eteru umożliwiłoby rozstrzygnięcie problemu punktualności (lub nie) charakteru materii oraz charakteru wzajemnego oddziaływania elementów materialnych. Było to kluczowe dla uporządkowania systemu (w przeciwnym razie elementy materii nie mogłyby ze sobą oddziaływać, co skutkowałoby niemożliwością wyjaśnienia praw natury, a nawet interpretacji istnienia świata rzeczywistego). Co więcej, próba wykrycia prawa sił żywych miała z kolei uporządkować domenę aktywności globalnej. Prawo to było fundamentalne dla zasad mechaniki, dynamiki, kinematyki itp. Ostateczną próbą przezwyciężenia koncepcji jego poprzedników było stworzenie własnego projektu nowej fizyki, której pierwszą częścią była monadologia fizyczna.