Aksjologia a emocje. O poezji Gałczyńskiego

Abstract

W twórczości Gałczyńskiego mit rodziny stanowi kontradykcję dla doświadczeń poety oraz po stawy cygana i dekadenta. Poeta przywołuje w swych lirykach oraz wypowiedziach paraliterackich (Notatnik, listy) postać żony oraz córki. Nobilitacja córki jest najczęściej tożsama z laudacją, ale przybiera różnorodne formy. Poeta posługuje się odmiennymi konwencjami, odwołuje się do różnych obszarów kultury. Obraz córki kreowany jest za pomocą hiperboli, w obozowym Notatniku ֊ form modlitewnych, w poezji powojennej dość często przez eksponowanie Kiry w tytule oraz dedykacji. Gałczyński eksploruje zarówno sferę sacrum, jak profanum, kulturę wysoką i niską, tradycję łączy z współczesnością, intymność z tym, co społeczne, nie stroniąc od agitacji, aktualizując utrwalone w kulturze obrazy dzieciństwa.