Edukacja i praca jako czynnik budzenia świadomości uciśnionych. Refleksja o działalności Instytutu Paula Freirego w Brazylii

Abstract

Brazylia to czwarta co do wielkości demokracja świata, ojczyzna prawie dwustumilionowego narodu, którego problemy i próby ich rozwiązywania są w Polsce mało znane. Reprodukowany od lat stan edukacyjnej nędzy środowisk defaworyzowanych, stanowi tu przedmiot troski nie tylko kolejnych rządów, ale też podstawę refleksji i działalności licznych instytucji pozarządowych. Ich pracownikom (etatowym i/lub wolontariuszom) zależy na poprawie sytuacji swych podopiecznych, a podstawowym środkiem do osiągnięcia zakładanych celów jest wspólna praca. Autor opisując działalność Instytutu Paula Freirego przytacza argumenty pozwalające uzasadnić tezę, że nawet w okolicznościach skrajnie trudnych (a do takich z pewnością można zaliczyć życie w brazylijskich fawelach - dzielnicach biedy), dobrze przemyślane programy edukacyjne realizowane przez pełnych entuzjazmu partnerów mogą dawać nadzieję poprawy losu osób wykluczanych lub wykorzystywanych z powodu ich braków w wykształceniu.